6-5-2008
άρθρο Γ. Σούρλα

ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΥΠΟΚΕΙΝΤΑΙ ΣΤΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Οι πολιτικοί και κατά κύριο λόγο οι ηγέτες, οφείλουν πρώτοι αυτοί αδιαμαρτύρητα να δέχονται να τίθενται υπό δικαστική κρίση όταν καταγγέλλονται και ακόμη όταν έρπουν φήμες σε βάρος των να επιζητούν δικαστική διερεύνηση. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κάνουν χρήση της ισχύος, της εξουσίας που διαθέτουν, για να αποφύγουν παραπομπή στη δικαιοσύνη ή να αντιδρούν όταν καταγγέλλονται. Αυτό επιβάλλει η ισονομία και η ισοπολιτεία, η δημοκρατία και η κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτά δίδαξαν οι μεγάλοι, οι ισχυροί της Αρχαίας Ελλάδας.

Τρία παραδείγματα αρκούν για να δώσουν το μέγεθος του πολιτικού ήθους, της πολιτικής ευαισθησίας, του σεβασμού στους νόμους, την εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη, όπως οι περιπτώσεις του Δημοσθένη, του Πεισιστράτου και του Περικλή.

Ο Περικλής, η εξέχουσα αυτή πολιτική ηγετική φυσιογνωμία, όταν κατηγορήθηκε για δήθεν κατάχρηση δημοσίου χρήματος και πιο συγκεκριμένα για μη επαρκώς αιτιολογημένη διάθεση μυστικών κονδυλίων δέκα ταλάντων. O Περικλής στην προκειμένη περίπτωση θα μπορούσε:
- Να επικαλεσθεί το εθνικό απόρρητο της διάθεσης των χρημάτων
- Να ζητήσει την παραπομπή στο δικαστήριο των εφετών
- Να επικαλεσθεί και να πετύχει αναβολή της δίκης λόγω της βαριάς ασθένειάς του από την επιδημία του λοιμού από το οποίο έχασε τα δύο του παιδιά τον Πάραλο και τον Ξάνθιππο.
- Να κάνει χρήση του δικονομικού μέσου της δήθεν απουσίας του από την Αττική.
Αυτός όμως, ενώ μπορούσε να μετέλθει όλων αυτών των μεθοδεύσεων ή σοβαρών λόγων, προσήλθε στο δικαστήριο, τέθηκε στη κρίση του βυρσοδέψη, του φούρναρη και του χαλκέως και καταδικάστηκε σε βαρύτατη χρηματική ποινή 50 ταλάντων. Αποδέχτηκε την ποινή και δίδαξε για την εποχή του αλλά και για πάντα, πολιτικό ήθος για το οποίο χαρακτηρίστηκε από τον Θουκυδίδη, ο «πρώτος ανήρ».

Ο Πεισίστρατος, ο πανίσχυρος τύραννος, ετέθη υπό τον νόμο της Πολιτείας των Αθηναίων. Όταν κατηγορήθηκε για φόνο από ένα απλό Αθηναίο, αδιαμαρτύρητα δέχθηκε να τεθεί στην κρίση των «σκυθρωπών» δικαστών του Αρείου Πάγου. Δεν έκανε χρήση της παντοδυναμίας του, δεν απείλησε, δεν εξαγόρασε, δεν μετήλθε μεθοδεύσεων προς τον καταγγέλλοντα για να σιωπήσει, να αποσύρει την καταγγελία, αλλά εμφανίστηκε ενώπιον των δικαστών «απολογούμενος».

Ο Δημοσθένης, ο απαράμιλλος ρήτορας ο κραταιός στην εποχή του, υπήρξε συνεπής στις διακηρύξεις του περί υποταγής στους νόμους. Επειδή κυκλοφορούσε η φήμη ότι είχε χρηματισθεί με 20 τάλαντα για να φυγαδεύσει τον Άρπαλο τον καταχραστή του θησαυρού του Μ. Αλεξάνδρου που ήταν έγκλειστος στις Αθηναϊκές φυλακές υπέβαλε ο ίδιος καταγγελία κατά του εαυτού του. Ο Δημοσθένης οδηγήθηκε στο δικαστήριο, καταδικάσθηκε σε πρόστιμο 50 ταλάντων και επειδή δεν διέθετε αυτό το ποσό κλείσθηκε στη φυλακή. Βέβαια αργότερα αποδείχθηκε ότι δεν διέπραξε αδίκημα και αδίκως τιμωρήθηκε. Ωστόσο όμως δεν ανέχθηκε να έρπουν αυτές οι φήμες, πήρε πρωτοβουλίες εισήλθε σε περιπέτειες γιατί αυτό υπαγορευόταν από το πολιτικό του ήθος.

Δυστυχώς ελάχιστα ή τίποτε δεν διδαχθήκαμε από τους αρχαίους ημών προγόνους. Όχι μόνο αγνοούμε τις παρακαταθήκες τους αλλά γινόμαστε μάρτυρες αντιδράσεων, επιθέσεων, απειλών, εναντίον πολιτών που κάνουν χρήση του δικαιώματός τους να καταγγέλλουν, να μηνύουν πολιτικούς, αρχηγούς κομμάτων. Διατηρούν όμως το δικαίωμα οι πολιτικοί, ο ένας να μηνύει τον άλλον, να καταθέτουν αγωγές, ζητώντας ως αποζημίωση υπέρογκα χρηματικά ποσά.

Αυτές οι συμπεριφορές και οι νοοτροπίες, ακυρώνουν, αμαυρώνουν κάθε έννοια ισοπολιτείας και ισοτιμίας, δεν είναι συμβατές με το ήθος, την ευαισθησία, το σεβασμό στους νόμους, χαρακτηριστικά γνωρίσματα που πρέπει να διαθέτουν οι πολιτικοί και κυρίως οι πολιτικοί ηγέτες.

• ► επόμ: ► Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ Ο.Τ.Ε.
• ◄ προηγ: ◄ ΕΝΑ ΝΟΜΙΣΜΑ ΑΠΑΝΤΑ ΣΕ ΝΙΜΙΤΣ ΚΑΙ ΣΚΟΠΙΑ