Από το γραφείο του Αντιπροέδρου της Βουλής κ. Γ. Σούρλα εκδόθηκε η παρακάτω ανακοίνωση:
Συμπληρώνοντας τα 50 χρόνια άσκησης του εκλογικού δικαιώματος των Ελληνίδων πρέπει η σκέψη μας να οδηγηθεί στην πρώτη Ελληνίδα Βουλευτή που εισήλθε το 1953 στο Κοινοβούλιό μας, την ΕΛΕΝΗ ΣΚΟΥΡΑ. Σήμερα, Ημέρα της γυναίκας, είναι επιτακτική η ανάγκη να ανατρέξουμε στη πορεία της, στην πολυσχιδή της δράση, αλλά και στο χρέος της Πολιτείας απέναντι στη πρωτοπόρο αυτή Ελληνίδα.
Η Ελένη Σκούρα γεννήθηκε και έζησε μέχρι τα 19 χρόνια της ζωής της στο Βόλο. Εκεί, έδειξε τα πρώτα της ψυχικά χαρίσματα βοηθώντας τους φτωχούς, τους πρόσφυγες, τους ανθρώπους της καθημερινότητας που έχουν ανάγκη. Διεκδίκησε με πείσμα και το πέτυχε με τη βοήθεια του πατέρα της να φοιτήσει στο Γυμνάσιο Αρρένων Βόλου που μέχρι τότε απαγορευόταν. Και δεν στάθηκε μόνον σε αυτό. Άνοιξε το δρόμο και για άλλες 1 Ο μαθήτριες. Άνοιξε το δρόμο και σε άλλες συνομήλικες της για το δικαίωμα της μόρφωσης, της εκπαίδευσης, της θέσης της γυναίκας. Ήταν το κεντρικό ερέθισμα για την ίδρυση του πρώτου Γυμνασίου θηλέων του Παρθεναγωγείου στο Βόλο. Όταν με τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο σε μία από τις συναντήσεις μας στο σπίτι του, συζητούσαμε για τους σταθμούς της Δημοκρατίας στη χώρα μας, μου θύμισε ότι ένας απ αυτούς συνδέεται με την Ελένη Σκούρα που εξελέγη βουλευτής στη Θεσσαλονίκη και που καταγόταν απ το Βόλο.
Υπήρξε διαπρεπής νομικός ενώ ασχολήθηκε με επιτυχία με τη μουσική. Ανέπτυξε πατριωτική δράση κατά τον Ελληνο-Ιταλικό πόλεμο και την Κατοχή. Συνελήφθη από τους Γερμανούς και φυλακίστηκε. Για την προσφορά της προς την πατρίδα τιμήθηκε με το χρυσό μετάλλιο εξαίρετων πράξεων.
Μα και η συμμετοχή της Σκούρα στην ενεργό πολιτική όχι μόνον δεν άμβλυνε τα συναισθήματά της απέναντι στον άνθρωπο και την κοινωνική προσφορά,αλλά τα καλλιέργησε ακόμη περισσότερο.
Και φυσικά αυτό που είναι άξιο μνείας είναι ότι η συμμετοχή της στην πολιτική όχι μόνον δεν αποτέλεσε αντικείμενο πλουτισμού αλλά μνημείο ανιδιοτέλειας και προσφοράς. Η Σκούρα μπήκε στην πολιτική πλούσια και έφυγε απ την πολιτική πάμφτωχη!!
Φαίνεται πως γνώριζε καλά τη θυμοσοφία του λαού μας που λέει πως όταν παίρνεις γεμίζει το χέρι σου κι όταν δίνεις γεμίζει η καρδιά σου. Κι αυτό επιβεβαιώνεται απ τη συμπεριφορά της απέναντι στην Πόπη –το κορίτσι που φρόντιζε τη Σκούρα- και μετά το θάνατο του συζύγου της. Είναι χαρακτηριστικό πως όταν η Πόπη παντρεύτηκε, η Ελένη Σκούρα έδωσε το μπριγιαντένιο δαχτυλίδι της σε έναν εργολάβο ως προκαταβολή για το σπίτι που θα έμενε η πιστή της ψυχοκόρη. Κι ήταν το μπριγιαντένιο δαχτυλίδι που της είχε κάνει δώρο ο Μίμης ο άντρας της όταν αρραβωνιάστηκαν.
Από τα πρακτικά της Βουλής προκύπτει το συνεχές ενδιαφέρον της για τη γενέτειρά της: τη Μαγνησία.
Μαζί με άλλους βουλευτές καταθέτει ερωτήσεις για προβλήματα του νομού όπως για τη λειτουργία της Οινοπνευματοποιίας Βόλου, για μετονομασία οδών με ιδιαίτερη πολιτική σημασία ενώ συνυπέγραφε με πολιτικούς ιδεολογικά αντίθετους για θέματα που απαιτούσαν διακομματική συνεργασία.
Η Ελένη Σκούρα ήταν το παράδειγμα της προσφοράς. Τα έδωσε όλα εκεί όπου το απαιτούσε η ανθρώπινη ανάγκη και βρέθηκε στο Χαρίσειο Γηροκομείο όπου και πέθανε μόνη, ξεχασμένη, εγκαταλειμμένη.
Εκεί παίχτηκε όχι τόσο το προσωπικό της δράμα, η μοναξιά κι η εγκατάλειψη - αλλά αποκαλύφθηκε η αναλγησία της Πολιτείας. Χαρακτηριστικά είναι όσα τονίζονται στα πρακτικά της Βουλής με ημερομηνία 1η Φεβρουαρίου 1965.
«... Την ανωτέρω καν Ελένην Δημ. Σκούρα είχομεν την ευχαρίστησιν να την υποδεχθώμεν εν τω Κοινοβουλίω κατά Ιανουάριον 1953 ως την πρώτην Ελληνίδα βουλευτίνα και να την έχωμεν συνάδελφον επι 3ετίαν, ουδέποτε απουσιάσασα από τα συνεδριάσεις της Βουλής ... Δι ο προτέινομεν όπως όλως εξαιρετικώς και τιμής ενεκεν ου μόνον δι ας στρατιωτικάς ως ανω υπηρεσίας προσέφερεν, αλλά και ως πρώτης Ελληνίδος βουλευτίδος, ψηφίσωμεν απονομήν ισοβίου προσωπικής μηνιαίας συντάξεως εκ του Ταμείου Συντάξεων Βουλευτών».
Πρόταση την οποία υπέβαλαν Βουλευτές και -δυστυχώς- δεν ικανοποιήθηκε ποτέ ...
Ακόμα κι όταν αυτό το αίτημα υποβλήθηκε στον τότε Πρόεδρο της Βουλής Γιάννη Αλευρά από 12 γυναίκες βουλευτές όλων των κομμάτων, η Οικονομική Επιτροπή περιορίστηκε στη χορήγηση 200.000 δρχ. και δεν ικανοποίησε το αίτημα της τιμητικής σύνταξης.
Και σαν να μην έφθανε αυτό, ακολούθησε το χειρότερο: Πήρε και ένα ειδοποιητήριο από το νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ για νοσήλια 4.960 δρχ. με την επισήμανση ότι αν δεν τα πλήρωνε θα προέβαιναν σε νόμιμες διαδικασίες.
Πέρασαν 54 χρόνια από την ιστορική εκείνη ημέρα της εισόδου μιας Ελληνίδας στο Κοινοβούλιο. Και από τότε ακολούθησε σιωπή. Η συσκότιση της προσφοράς της και των αγώνων της. Η Ελένη Σκούρα δεν τιμήθηκε από την Πολιτεία, αλλά ούτε και από τις οργανώσεις των γυναικών που μάχονται για ίσα δικαιώματα, που μετέχουν στο Φεμινιστικό Κίνημα της χώρας.
Πριν τρία χρόνια διαπιστώνοντας τη θλίψη της οικογένειάς της αφού ούτε τάφο δεν διέθετε στη Θεσσαλονίκη η Σκούρα - απέδωσε η πρωτοβουλία μου να μεταφερθούν τα οστά της το 2005, στη γενέτειρα της στο Βόλο.
Εκκρεμούν όμως και άλλες τρεις προτεραιότητες για την αποκατάσταση της ιστορικής και κοινωνικής της προσφοράς. 'Όλα αυτά που πρέπει να γίνουν προς τιμήν της:
- Μία αίθουσα της Βουλής να πάρει το όνομά της,
- Να γίνει ονοματοδοσία σε ένα κεντρικό δρόμο στο Βόλο και
- Να στηθεί η προτομή της σε περίοπτη θέση στην καρδιά της
γενέτειράς της.
Σήμερα μπορεί να πέρασαν 54 χρόνια από την ιστορική εκείνη ημέρα της εισόδου μιας Ελληνίδας στο Κοινοβούλιο, της Ελένης Σκούρα που πέθανε πάμφτωχη και αγνοημένη από το επίσημο Κράτος, αλλά τα αιτήματα για την αποκατάστασή της παραμένουν επίκαιρα και ο Αντιπρόεδρος της Βουλής Γ. Σούρλας τα επαναφέρει ώστε να υλοποιηθούν άμεσα.