Όταν στις 18 Σεπτεμβρίου του 1992 υπέγραφα ως Υπουργός Υγείας τη σύμβαση για την ανέγερση του Νοσοκομείου Βόλου δε φανταζόμουν ότι θα χρειαζόταν 15 χρόνια για την ολοκλήρωσή του. Έστω όμως και με τόση καθυστέρηση είναι πλέον στη διάθεση των πολιτών της Μαγνησίας ένα υπερσύγχρονο Νοσοκομείο. Αυτό με ικανοποιεί ιδιαίτερα.
Οι δηλώσεις όμως στελεχών της Αντιπολίτευσης ότι πρόκειται για έργο του ΠΑΣΟΚ που εγκαινιάζει η Ν.Δ με υποχρεώνουν να επισημάνω ότι ενώ το έργο ξεκίνησε επί Ν.Δ με πιστώσεις του 1ου Κ.Π.Σ. και προτάθηκε να ενταχθεί στο 2ο Κ.Π.Σ. για την ολοκλήρωσή του, το ΠΑΣΟΚ δεν το ενέταξε παρότι ήταν συνεχιζόμενο έργο και είχε όλες τις προϋποθέσεις, και μάλιστα όταν εντάχθηκαν νοσοκομεία άλλων περιοχών της χώρας χωρίς μελέτες και οικόπεδα.
Από την πρώτη στιγμή της υπογραφής της σύμβασης και της θεμελίωσης υπήρξε μια ενορχηστρωμένη κατασυκοφάντηση του έργου από το ΠΑΣΟΚ, λέγοντας ότι πρόκειται για μια ... γούρνα! και τίποτα περισσότερο και ότι δεν πρόκειται να γίνει ποτέ Νοσοκομείο ή πρότειναν να γίνει ένα Θεραπευτήριο χρόνιων παθήσεων.
Είναι προφανές ότι αυτή η στάση ορισμένων στελεχών του τοπικού ΠΑΣΟΚ εντασσόταν σε μια μικροκομματική και μικρόψυχη νοοτροπία. Δεν μπορούσαν να ανεχθούν ότι το ζωτικό αυτό έργο για το Νομό μας είναι έργο της Ν.Δ. και μάλιστα με πρωτοβουλία συντοπίτη Υπουργού.
Τα σημερινά εγκαίνια του Νοσοκομείου Βόλου αποτελούν ιστορικό γεγονός για το Νομό μας γιατί εξασφαλίζονται πλέον σύγχρονες προϋποθέσεις για την αναβάθμιση τόσο των παρεχομένων υπηρεσιών υγείας όσο και των συνθηκών εργασίας του προσωπικού. Γι' αυτό και η απόφαση των εργαζομένων για την σημερινή κινητοποίησή τους, αν δεν υποκρύπτει άλλους σκοπούς μπορεί να χαρακτηριστεί ως ατυχής.