Αναγέννηση Πολιτικού Συστήματος

Η αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974 με τις θεσμικές μεταβολές και την ωριμότητα των πολιτικών δυνάμεων μετά την επτάχρονη δικτατορία φαίνονταν ότι θα εξασφάλιζε τις βασικές προϋποθέσεις για μια μεταπολίτευση με ένα σύγχρονο πολιτικό σύστημα. Ενώ θα περίμενε κανείς τα όσα διαδραματίστηκαν να επιδράσουν ανασταλτικά στη συνέχεια στην ανάπτυξη κυκλωμάτων και φαινομένων διαπλοκής, αντίθετα αυτά εντάθηκαν. Ακολούθησαν σκάνδαλα τεράστιου οικονομικού και πολιτικού μεγέθους, όπως η απάτη του χρηματιστηρίου, η υπόθεση Ζήμενς και πολλά άλλα που συνιστούν την έννομη διαπλοκή και την αθέατη απάτη. 

Αντί λοιπόν να προσδιοριστούν οι αδυναμίες του πολιτικού συστήματος και να αντιμετωπιστούν τα νοσηρά φαινόμενα της κακοδιοίκησης, της διαφθοράς και της διαπλοκής, γίνονταν συζητήσεις περί διαφάνειας και εκσυγχρονισμού του πολιτικού συστήματος και επανίδρυσης του κράτους, οι οποίες είχαν μόνο θεωρητικό χαρακτήρα.

Όλα αυτά μέχρι που ήρθε η οικονομική κρίση και σφράγισε το τέλος της Μεταπολίτευσης. Δυστυχώς και μετά τις εξελίξεις αυτές που δεν είναι μόνο υπόθεση της οικονομίας αλλά πρόκειται για εκδηλώσεις βαθιάς πολιτικής και κοινωνικής κρίσης, το ενδιαφέρον εστιάζεται αποκλειστικά και μόνο στην οικονομία. Η χρεωκοπία και η κατάρρευση της οικονομίας είναι βέβαια μια σοβαρή υπόθεση και αγγίζει τον κάθε πολίτη. Καμία όμως ανάταξη της οικονομίας και καμία ανάπτυξη δεν μπορεί να επέλθει, αν δεν υπάρξει στέρεο και ηθικό υπόβαθρο, ένα πολιτικό σύστημα απαλλαγμένο από τις σαθρές υποδομές του παρελθόντος που να διασφαλίζει τη διαφάνεια και να εγγυάται τη λειτουργία μιας δημοκρατίας, της οποίας ποιοτική έκφραση θα είναι η δικαιοσύνη και ποσοτική η ελευθερία. Αυτά που δεν έγιναν επί δεκαετίες από μικροκομματικές σκοπιμότητες και μωροφιλοδοξίες, από έλλειψη πολιτικής βούλησης από ηγέτες και πολιτικούς πρέπει να γίνουν άμεσα.

Η κοινωνία έχει ανάγκη από την αναγέννηση του πολιτικού συστήματος, από πολιτικούς–πρότυπα, που ανταποκρίνονται στην αρχή «του άρχειν δια παραδείγματος». Από πολιτικούς, που να υποτάσσουν το ατομικό συμφέρον στο συλλογικό, της κοινωνίας και του έθνους και δεν ενδίδουν σε οργανωμένα οικονομικά και άλλα συμφέροντα.

Είναι εκείνοι που αντιστέκονται, που δεν εκμαυλίζονται, εκείνοι τους οποίους δεν μπορούν οι διαπλεκόμενοι να τους υποτάξουν και να τους οδηγήσουν σε άνομες και ανήθικες ενέργειες και πρακτικές. Αυτούς οφείλουν να στηρίξουν οι πολίτες, να γίνουν σύμμαχοί τους στην προσπάθεια για διαφάνεια, που είναι η «αντιβίωση» κατά της διαφθοράς.

Σε αυτούς πρέπει να εμπιστεύονται την εύρυθμη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Αυτή η αναγέννηση του πολιτικού συστήματος είναι επιτακτική ανάγκη, αφού η ιστορία διδάσκει ότι σε κρίσιμες περιόδους, όταν οι ηγέτες δεν πήραν τις αναγκαίες πολιτικές αποφάσεις, αυτές τις επέβαλε ο λαός.

Πρέπει να αντιληφθούν οι πάντες ότι ήρθε η ώρα για μια ειρηνική επανάσταση, για ανάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας και υποδειγματική τιμωρία όσων οδήγησαν την πατρίδα σε αυτή την αθλιότητα και την ταπείνωση. Αν δεν συμβεί αυτό, η βίαιη επανάσταση θα είναι αναπόφευκτη και οι εξελίξεις απρόβλεπτες.

Βάσει της θεωρίας των αντιθέσεων, ο Έγελος υποστηρίζει ότι «κάθε κοινωνικό σύστημα δημιουργεί τις δυνάμεις που το ανατρέπουν με ένα άλλο που είναι νέο και μέρος του παλιού».

Το τέλος της μεταπολίτευσης. Η αναγέννηση του πολιτικού συστήματος.

• ► επόμ: ► Γ. Σούρλας: Διαφάνεια στα Μ.Μ.Ε - Σ. Κεδίκογλου: Αποκατάσταση της νομιμότητας
• ◄ προηγ: ◄ Καταπολέμηση Διαφθοράς - Διαφάνεια